Afmetingen

• Lengte: 140 – 200 mm
• Staartlengte: 80 – 140 mm
• Gewicht: 80 -220 g

Biotoop

Woelratten worden door sommigen ‘waterratten’ genoemd, maar dit geeft verwarring met de slechts in de verte verwante bruine rat, die ook wel als ‘waterrat’ wordt aangeduid. Bruine ratten wonen soms ook in holen in oevers en zwemmen eveneens vrij veel, maar blijven het liefste in de buurt van gebouwen en leven vaak bij vervuild water. Woelratten geven de voorkeur aan niet verontreinigd water in betrekkelijk rustige gebieden, bijvoorbeeld langs rivieren of bij plassen en meren. Daarnaast komen woelratten ook op vrij grote afstand van het water in boomgaarden, bollenvelden en dergelijke voor, waar ze de meeste tijd ondergronds blijven.

Voedsel

Ze voeden vanuit hun ondergrondse gangencomplex door planten van onderaf naar binnen te trekken.

Voortplanting

De paartijd duurt van maart tot oktober. Elke draagtijd is 21 tot 23 dagen lang. Soms wordt er in moerassen aan de voet van zeggen een nest van gevlochten stengels gebouwd, maar meestal ligt het ondergronds in een gangenstelsel. Een wijfje kan in een jaar 4 à 5 worpen grootbrengen van 2 tot 10 jongen.

Gedrag

Bij het graven werpen woelratten, net als mollen, aardhopen op, maar anders dan bij deze gravers ligt de gang niet onder, maar naast de hoop. Woelratten die aan de waterkant leven, bewonen vaak maar een smalle oeverstrook, die begrensd wordt door kleine hoopjes uitwerpselen. Een mannetje bezit gemiddeld een reep van circa 125 m en brengt hierop dikwijls zijn gehele leven door. Het territorium van een wijfje is meestal slechts half zo groot en bovendien verhuist zij soms.

Kenmerken

In het water lijkt de woelrat op een bruine rat, maar zijn lichaam is duidelijk dat van een woelmuissoort met een stompe kop. Nu en dan komen er volkomen zwarte woelratten voor en soms ook exemplaren met een witte staartpunt. De woelrat is ongeveer even groot als een bruine rat, maar hiervan direct te onderscheiden aan de stompere snuit, de langere, glanzende, donkerbruine vacht waarin de korte, behaarde oren vrijwel verdwijnen, en de kortere staart. Het wijfje is iets kleiner dan het mannetje. Bij het zwemmen steekt de stompe snuit boven water en ontstaat er een V-vormig golfpatroon. Bij het zwemmen gebruiken ze alle vier hun poten.

Bestrijdingstips

In grootte en levenswijze zijn ze gelijk aan de mol. Van neus tot staartwortel zijn ze ongeveer 18 cm lang en ze wegen ongeveer net zoveel als een vrouwtjes (bruine)-rat. Hun vacht is dicht en glanzend. De woelrat is geen echte rat en jouw vermoeden betreffende het water aan de tuin, dit diertje is niet aan het waterleven aangepast. Hij woont namelijk even ver van natuurlijke wateren in bossen, op grasvlakten en akkers en (jawel hoor) in tuinen. Het nest van de woelrat bestaat meestal uit gras van zowel in ondergrondse gangen, maar als de grond erg nattig is, boven de grond. Ze maken uitgestrekte gangenstelsels aan die vlak onder het grondoppervlak liggen, in de regel zo hoog dat je ze door de lichte welving van de grond gemakkelijk kan volgen. Evenals mollen, werken de diertjes de aarde naar buiten, maar de hopen die daardoor ontstaan, zijn altijd platter dan molshopen en meestal vermengd met de eveneens omhoog geworpen plantendelen. De ratten maken meestal gebruik van het gangenstelsel van mollen, waardoor ze zonder veel moeite de plantenwortels kunnen bereiken die ver van het water gelegen zijn. Dit is niet erg prettig voor tuinliefhebbers, vooral in geval van boomkwekerijen en fruitboomgaarden. Het komt niet zelden voor dat bomen sterven vanwege het hevig aanvreten van de wortels. Rozenwortels schijnen ze ook gek op te zijn.Verder eet hij graan, groente en afgevallen vruchten. Des winters eet hij meestal bij voorkeur tulpenbollen.

Als je vallen wilt zetten, hou er dan rekening mee dat je zorgt dat je niet gebeten wordt, want ze dragen op mensen vatbare ziekte Tularemie, een knaagdierpest met zich mee. Daarom is het zaak ivm besmetting om dode dieren dieper als een halve meter te begraven en daarna jezelf goed te ontsmetten.
Gezien deze soort op mollen gelijkt kun je hetzelfde middel toepassen als bij mollen. Je ontdoet flessen van hun bodem, door een veter in de peut te dopen, deze om de fles te knopen, zo laag mogelijk. vervolgens de veter aan steken en even laten branden om vervolgens de bodem in een laag koud water te dopen, waardoor de bodem van de fles klapt. Vervolgens graaf je de fles in een hoek van 35 graden met de tuit omhoog, vanzelfsprekend zonder (kroon)-kurk of dop. Wanneer de wind er over blaast, worden er trillingen in de grond gestuurd die ondragelijk zijn voor ondergrondlevers…. en deze zo snel mogelijk de biezen pakken.

Verjagen

Een nieuw alternatief op het bovenstaande, is de Exit! Mollenverjager®. Deze staaf, die niet alleen mollen, maar ook woelmuizen en woelratten verjaagt, wordt steeds vaker toegepast.

De staaf verspreidt geluidgolven onder de grond, dit in tegenstelling tot andere mollenverjagers, die zogenaamde ultrasone geluiden verspreiden.

Klik hier om het product te bekijken en eventueel (veilig) te kopen via internet

Nadeel van deze verjager is dat hij maximaal 14 dagen achterelkaar geplaatst mag worden (maximaal 4 keer per jaar). Dit in verband met slijtage aan de mechanische onderdelen die deze verjager bevat. Hij is echter uiterst effectief en kost rond de 40 euro, exclusief batterijen.

Vangen

Er is eindelijk een doeltreffende en makkelijk te zetten val op de markt, welke ook werkt tegen woelmuizen en mollen; de SuperCat Vole Trap. Deze kunststof val is eenvoudig te zetten en veilig voor de omgeving. Zie onderstaand demofilmpje (Duits)

Klik hier om de SuperCat Vole Trap kopen