Gedogen, gedoogbeleid. Het zijn van die typisch Nederlandse woorden. Buiten onze landsgrens is het een niet bestaand woord. Waarom gedogen wij in ons land. Drugsbezit wordt gedoogd, fietsen zonder licht wordt gedoogd en zelfs het lopen door rood licht wordt gedoogd?

Voortuinen

Wat mij enorm verbaast is waarom ik andermans voortuinen moet gedogen. Want zeg nou eerlijk, er zijn erbij die het aankijken gewoonweg niet waard zijn. Grindbakken met gammahekjes, primula’s rondom tuinkabouters en zelfs bosplantsoen in een tuin van 3×7 meter zijn te bewonderen in menig voortuintje.

Tot hier en niet verder

Wordt het niet eens tijd dat er iemand opstaat en hier een halt aan toebrengt. Iemand die voor ons opkomt met de mededeling dat wij niet langer grindbakken en kabouters in onze voortuinen gedogen. Wij willen voortuinen waarover is nagedacht, waar lijnenspel en symmetrie in zitten. Waarbij uitgekiende vormgeving en beplanting elkaar versterken, aanvullen en complementeren.

Maar zal deze persoon niet als zonderling door onze maatschappij worden bestempeld? En wat voor sancties kunnen er worden opgelegd als een enkeling zal worden betrapt op het niet nakomen van de afspraken? 3 jaar cel voor een tuin vol met grind, 2 maanden hulpverlening in een bejaardenhuis als je betrapt wordt op het houden van tuinkabouters?

Bouwwereld

Het klinkt allemaal sterk overdreven maar toch gebeurt er precies hetzelfde in de bouwwereld. Heeft u wel eens een huis gebouwd of verbouwd. Wat een gedoe voordat de tekening was goedgekeurd door de gemeente.

De nokhoogte moet wel gelijk zijn aan die van de buurman, rode dakpannen terwijl de rest van de wijk zwarte heeft kan dus ook niet en wat te denken van je erker die niet meer dan 1 meter uit de bestaande gevel mocht worden aangebouwd. De overheid bepaalt in deze het straatbeeld. Het beeld ligt vast in diverse plannen, de architect speelt binnen de kaders van het plan met vormen en lijnenspellen. Commissies buigen zich over de tekeningen voor acceptatie.

Schilder de stenen van uw huis maar eens groen, en wacht maar eens 2 weken. De wetsdienaars zullen zo bij u op de stoep staan met de mededeling dat dit niet zo de bedoeling was. En natuurlijk staat er een boete tegenover als u niet binnen 14 dagen het huis weer in zijn oorspronkelijke staat terug brengt. Maar plant maar eens 20 struiken die als eindbeeld hoogte 5 meter hebben in je voortuintje van 3×7 meter en doe niets aan de snoei. Na 5 jaar hoor je er, behalve opmerkingen die je waarschijnlijk krijgt van je buurman, niemand over.

De overheid als regisseur

Waarom is onze overheid wel in staat om in de bouwsector de nodige regels en voorschriften op te stellen over hoe het straatbeeld eruit moet zien. En waarom heeft dezelfde overheid geen regels en voorschriften opgesteld bij het inrichten van de voortuinen die toch ook een wezenlijk onderdeel van het straatbeeld uitmaken? Het is toch te gek voor woorden dat door een verkeerde tuinontwerp en plantkeuze het straatbeeld totaal kan veranderen waarbij bouwkundige details, netheid en uitstraling van de straat compleet verloren kunnen gaan.

Waarom stelt onze overheid bij de planvorming van een te realiseren nieuwbouwwijk geen regels en voorschriften op waaraan de voortuinen moet voldoen zodat de tuin, het huis en de omgeving elkaar versterken in hun aanwezigheid. Ikzelf denk aan de volgende tekst: “De tuin moet als afscheiding een taxushaag hebben welke bij aanplant de maat 50-60 dient te hebben, de bomen mogen niet groter worden dan 3 meter en niet breder dan 1 meter. Het gebruik van bosplantsoen en coniferen welke hoger worden dan 2 meter is verboden.Tuinkabouters worden gelijk door de buurtconciërge verwijderd”. En ga zo maar verder. Laat de architect, ontwerper of hovenier vrij in het tuinontwerp en de keuze van de plantsoort mits deze maar aan de gestelde regels en voorschriften voldoen. Laat desnoods een commissie, zoals in de bouwwereld het tuinplan toetsen.

Droomwereld

Voorlopig zal het een droomwereld blijven waarin ik me begeef. Waarschijnlijk zal de overheid de eerst komende jaren nog geen actie ondernemen. Maar misschien kunnen tuinarchitecten, ontwerpers en hoveniers wel een kentering teweeg gaan brengen. Deze vakmensen kunnen de maatschappij overtuigen dat het ontwerpen en het onderhouden van tuinen het werk is van specialisten, personen die weten waar ze me bezig zijn en liefde voor hun vak hebben. Deze vakmensen kunnen in de praktijk aantonen dat met een goed doordacht tuinplan en onderhoudsprogramma veel meer te bereiken is. Aantonen dat je huis en de tuin een geheel kunnen vormen, je tuin een verlengstuk kan worden van je huis.

Misschien…..

• Misschien dat onze bestuurders over enkele jaren gaan beseffen dat door het stellen van regels en voorschriften de sfeer en de uitstraling van onze leefomgeving verhoogt kan worden
• Misschien is onze samenleven er dan ook aan toe en accepteren ze de beslissingen van onze bestuurders en het extra werk wat het met zich mee zal gaan brengen. Sterker nog, misschien is het wel een afweging om een huis te kopen in een wijk waar deze regels en voorschriften zijn opgesteld
• Misschien is het een kwestie van tijd, immers in de bouwwereld zijn ook pas de laatste eeuwen regels en voorschriften van kracht geworden
• Misschien wil ik te veel, te snel
• Misschien moet ik wel de persoon zijn die opstaat en aan het gedogen een halt toebrengt. Maar het idee dat ik door onze samenleving als zonderling kan worden bestempeld weerhoudt me ervan. Dus totdat deze persoon opstaat en daadwerkelijk een kentering teweeg gaat brengen zal ik menig voortuintje maar blijven gedogen